KADER

 

Annem sürekli "Kader, daha biz doğmadan alnımıza yazılmıştır. Değiştirmek imkansızdır. Bunu ancak Allah isterse değiştirir," derdi. Sonra sözlerini şöyle sürdürürdü:

" Hayır ve şer Allah'tan gelir."

Annemin bu sözlerini uzun süredir düşünür, dururdum.

Kader neydi?

Neden biz doğmadan önce yazılmıştı?

Kötü yazılardan biz neden sorumlu olalım?

Vs...vs...vs...

Söyler söylemez annem karşı dururdu:

" Tövbe de..."

" Neden tövbe edeyim anne? Ben günah işlemedim ki...Sadece aklımın almadığı soruya yanıt arıyorum."

" Kızım Allah'a karşı gelmek de bir günah...Sen yine de tövbe de ..."

Annemle ne zaman din konusuna girsek tartışırdık. Genelde isyancı, günahkar olan kişi olurdum . Tabi ona göre...

Gelelim ülkemizde son günlerde çıkan orman yangınlarına. Belki de bu yangınlar da yurdumuzun kaderidir, desem herkes karşı çıkar bana. Öyle ya, küresel ısınan dünyayı, çözülen buzulların sonucunda oluşan tusunamileri, uzayda, çöllerde ve okyanus diplerinde nükleer denemeleri sonucunda anakaraları sarsan büyük güçlere, " sizin yüzünüzden depremler yaşıyoruz!" Diyemeyiz tabi...

Bu dünyanın kaderidir. Desek kimse suçlu olmuyor. Kader suçlu tabi ki, değil mi?

Ormanda piknik yap. Ardında çöpleri, şişeleri ve izmaritleri bırak. Sonrada orman yansın. Bunun adına da kader, diyelim mi?

Günlük hayatta öyle anlık olaylar sonucunda anormallikler yaşanıyor ki, "bunun adı da mı kader?" Diyor insan.
Örnek, vermek gerekirse, geçenlerde TV de canlı izledik. Olay şöyle gelişiyor:
Tamircinin biri tam da elektrik panosunun dibinde toprağa kazma vuruyor, bir anda elektrik kabloları kesiliyor, aynı esnada bir bomba etkisiyle bir patlama, bir ateş 🔥 topu oluştu ki sormayın. Tamirci yandı tabi ki. Onu izleyen adam eğer çevik davranıp kaçmasaydı, o da ölmüştü.
Şimdi soruyorum size: İhmalin ve aptallığın adı kader midir?
Daha bir alay örnek verebilirim, bu konuda.
Sakın Allah'a isyan olarak algılamayın!

Aksine, Allah da bizi bu konuda anlamlı bir ayetle bilgilendirmiştir. Kuran'da yazılıdır.

"Kader deyip geçme. Bak ne diyor sırrın sahibe; biz her insanın kaderini, kendi çabasına bağlı kıldık. İsra:13"
.
Biraz da doğanın kaderinde ne varmış, onu aktarayım size:
.
Hamile bir ceylan vardı. Doğumu yaklaştığında ormanın en uzak yerine gitti. Bir nehir yanını buldu. Tam doğuracağı esnada gök gürledi şimşek çaktı ve yangın çıktı.Soluna döndü bir baktı ki ona ok atmak isteyen bir avcı var. Sağına döndü aç bir aslan onu avlamak için yaklaşıyordu. Ceylan için o an tek bir düşünce vardı.

Kaçmayı düşündü. En iyi onu yapabilirdi ama eninde sonunda yakalanacağını düşündü ve çıkmazda olduğunu gördü. Kaçacak yeri de yoktu. Ya aslan parçalayacaktı ya yangında can verecekti ya da avcı onu avlayacaktı belki de nehirde boğulacaktı. Her yer tehlikelerle dolu ve ceylan kesinlikle bir kurtuluşu olmadığını düşünüyordu.

İşte o an ceylan gücünün yeteceği şeye odaklanma kararı aldı. Doğumuna odaklandı doğumu yapmaya. Ve doğru olan şeyin doğasını gerçekleştirmeye yöneldiğinde bir şekilde başaracağına inanmak istedi.

Sonra neler mi oldu? Şimşek çaktı, avcının görüşünü kapattı ve çıkan ok aç aslana saplandı. Arkasından şakır şakır yağan o yağmur ormanın tüm yangınını söndürdü.
Ceylan sağ salim doğumunu yapmıştı!
.
Ve bilge der ki:
Kader yolun tamamını değil, sadece yol ayrımlarını verir. Güzergâh bellidir ama tüm dönemeç ve sapaklar yolcuya aittir."

Rab'bim akibetimizi hayırlı kılsın.

Emine Pişiren/ Akçay