Az sonra okuyacağınız 20. Yüzyılın sonlarında Avrupa'nın bir şehrinde yaşanmış, gerçek bir hikayedir.
Dağda yaşayan bir ailenin 9/10 yaşlarındaki çocuğu ateşleniyor. Derecedeki ateş 40'ın üzerini gösteriyor.
Dağ köyünün tek doktoru çocuğu muayene ediyor. Boğazı felaket iltihaplı ve kapalı. Nefes alamayan çocuk kuşpalazına tutulmuş. Tıptaki adı," Difteri".
Mevsim kış kıyamet, tipi boran...
Dağ köyüne giriş çıkışlar kapanmış.
Doktor ümitsizce başını sağa sola sallıyor:
" Hastaneye gitmesi gerekir. Aksi halde sabaha çıkmaz bu çocuk!"diyor.
Ve umutsuzca, " Yarın sabah yine gelirim," diyor.
Evin büyük annesi kontrolü alıyor ele.
" Çocukluğumda sarılık geçirmiştim. Ve annem bana idrarımı içirrmişti. İyileşmiştim. Çabuk bir tas getirin işetelim torunumu. Belki onada iyi gelir."
Ve difteri geçirmekte olan çocuğun idrarını saatte bir, 1 çorba kaşığı boğazından aşağı zorla içiriyorlar.
2 saat sonra çocuk biraz nefes alıyor. Ateşin 38'e düştüğünü gören aile sabaha kadar aynı işlemi yapıyor.
Sabah olduğunda doktor kapılarını çalıyor.
Lakin, çocuğun ateşi normale düşmüş, boğazı açılmış ve yatağın içinde doğrulmuş oturur görünce şaşkınlıkla doktor, soruyor:
" İnanın ben ölmüştür, diye ayaklarım geri geri giderek buraya geldim. Çok şükür ki, yavrumuz yaşıyor. Peki, bunu nasıl başardınız?"
Evin büyük annesi gülümseyerek yanıtlıyor:
" Torunumun orta idrarını saat başı içirdim doktor hanım.!."
Emine Pişiren
Dip Not: Çişteki Mucize, adlı kitaptan aklımda kalanlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder