Annem derdi ki;
" Delikli boncuk yerde kalmaz.
Deli kız evde kalmaz!"
Corona cadısı, herkesi evde bıraktı.
Eve kapanınca insan çok fazla hareket edemiyor.
Örneğin ben...
Güne nasıl başlıyorum?
Kısaca anlatayım.
Sabah saat 07:30'da uyanıyorum.
Elimi yüzümü yıkadıktan sonra ilk işim kendi mayalamış olduğum, bağışıklığımı yüksek tutacak " Bir Bardak Kefiri" içip kültür fizik ve solunum egzersizimi yapıyorum.
Sonra da 2009 senesinden beri uyguladığım " su kürüne" başlıyorum.
Bunu şu şekilde uyguluyorum: 5 bardak içme suyunu 10 dakika aralıklarla içiyorum.
Kahvaltı sonrasında haberleri izliyor, dünyada "ne var ne yok" bilgi ediniyorum.
Sosyal medyada kısa bir turdan sonra mutfağa geçiyorum.
Günün mönüsüne kendimi odaklıyorum.
Evimi toparladıktan sonra beni mutlu edecek 2 eyleme yöneliyorum.
Resim yapmak ve kitap okumak...
Böylece dünyayı korkutmakta olan corona pandemisinden kendimi uzak tutuyorum.
Ve Oscar Wilde kulak vermiş oluyorum. O der ki:
“Ruh vücutta ihtiyar olarak doğar. Vücut onu gençleştirmek için ihtiyarlar.”
Galiba olmak veya olmamak hayatın akışı...
Orta çağdan günümüze kadar gerçekleşmiş pandemileri düşündüğümde ilk aklıma gelen,
Veba
Kuduz
Çiçek
Kolera
Sars
Mers
Kırım Kongo,
Kuş Gribi,
Ve benzeri gibi hastalıklar oluyor.
İnsanlık, daha önce bu öldürücü hastalıklarla nasıl başa çıktıysa, CORONA VİRÜSÜ ile de başa çıkacaktır.
Panik yok!
Mutlu kalın.
Sağlıklı kalın.
Emine Pişiren/ Kocaeli
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder