Babamı hayat pek tanımama izin vermedi. 5 yaşındayken hayat benden onu koparttı.
Son yıllarda annemi hergün ziyaret ederdim. Ayrılırken de kapıda "Kızım hakkını helal et," derdi.
Bende o yıllarda anamı anlamak istemez hatta kızardım, " Ana kız arasında hak mı olur_muymuş, aman annee!" Derdim.
Şimdi onu anlıyorum. Hayatta olsa da hergün helalleşsek.
Ama yok artık.
Anılarımda, sol yanımda saklı.
Bir ana ve babanın evladına ettiği ne güzel duadır:
" Gözüne yaş,
Ayağına taş,
Yüreğine telaş değmesin.
Allah sizi tüm şerlerden korusun yavrum."
Kimsenin kalbini kırmamak lazım.
Hele anne ve babaların kalpleri porselen gibidir. Onarsak da kırdığımız yerlerin izleri belli oluyor.
Hele ebed olduklarında," keşkeler," örümcek ağlarını her geçen yıl daha kalınca örüyor,
Ve pişmanlık sarmalıyor sol yanımızı.
Çünkü babalar hayattır, anneler de nefes!
Işık içinde uyusun anne ve babalarımız.
Günaydın.
E. P
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder