Hiç bilinmedik uzak...
Ve hiç tanımadığım insanların yaşadığı diyarlara...
" Alıp başımı uzaklara gidesim var.!."
Ama ama, bir engelim var!
Ayakkabılarıma "göç yorgunu" topal bir kırlangıç yuva yapmış.
Vazgeçiyorum.
Bazen de bir çocuk olmak istiyorum.
Hani yağmuları gülüşlerimle kucaklamak, gibi...
Veya mutluluktan ayakları yerden kesilmiş,
Bir kadın gibi, mesela...
Veya Tanrı isterse...
" Ol" derse olursa...
Belki olur, belli mi olur?
Bir çocuk, gibi özgür gülüşler uzatmak istiyorum...
Nedensiz,
Niçinsiz hayata...
Ama her seferinde yönüm sana çıkıyor.
Lâkin aramızda sonsuzluk var.
Dokunamıyorum ki,
İstesem de sana.
Emine Pişiren/2019- Değirmendere
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder