Gelin sizinle yaşanmış bir kareyi empati yoluyla canlandıralım.
Yıl 1992...
Yer Hocalı...
Siz, bundan tam 28 sene önce henüz 6 yaşında bir çocuktunuz.
Babanız ve anneniz Ermeniler tarafından esir alınıyor.
Siz korkudan saklanıyorsunuz. Babanızın elleri ayakları bağlı ve acı içinde...
Annenize Ermeniler babanızın gözleri önünde tecavüz ediyor. Sonra annenizin karnı deşiliyor, can çekişirken, babanızın başı kesiliyor ...
Ve babanızın başı henüz ölmemiş can çekişmekte olan annenizin karnına konuyor. Ermeni milisleri uyguladıkları insanlık dışı katliamlarına kahkahalar atarken anneniz de ölüyor.
Siz saklandığınız yerden tüm bu olan biten vahşeti izliyorsunuz.
Kim bilir, nasıl bir psikolojideydiniz?
Belki de bu nedenle asker oldunuz.
Yıl 2020...
Bugün 34 yaşındasınız ve aynı insanlar, 2 füze atıp ülkenize savaş başlatıyor.
Söyleyin bana hadi;
Unutmanız mümkün müdür, 30 yıl önce tanıklık ettiğiniz bu kıyımı?
Unutamazsınız...
Çünkü boynu bükük öksüz ve yetimdiniz.
Annesiz, babasız büyümüştünüz. Eksiktiniz.
Ve belki de tüm akrabalarınız da öldürülmüştü...
O günü asla unutamazsınız.
Biz de unutmadık.
Nefretle her yıl acınızı paylaşıp yas tuttuk.
Savaşları iki kişi başlatıyor, halklar ölüyor.
Ne kötü değil mi?
Aylarca kulisler yapıp Akdeniz'de savaşı tetikleyemeyen Fransa bugün, Ermenistan'ı kışkırtıp Azerbeycan'a saldırtmıştır.
Nihayet Akdeniz'deki gaflarını unutturmak adına paradoksal ataklarla iki ülkeyi kapıştırmıştır.
Lakin, gözardı ettikleri bir şeyi unuttular.
Azerbeycan 92 Hocalı Katliamı sonrasında askeri, silah, levazım, konusunda güçlenerek, disiplinli bir orduya sahip olmuştur.
Bugün işgal altında bulunan topraklarına kavuşmaktadır.
Birleşmiş Milletler Konseyi Azerbeycan'ın askeri başarısı karşısında hayal kırıklığına uğramıştır.
Fransa başta olmak üzere,
" Derhal Ateşkes" çağrısı çığırtkanlığı yapmaktadır.
Niçin Çin'in Uygurları kıyımına, veya Suriye'de ki Esad'a, veya Arabistan'ın Yemenlileri kıyımına, vs, ATEŞKES diyemiyorlar da Azerbeycan'a ısrar ediyorlar?
Niçin?
Dün Batı ülkeleri, Ermenilerin Azerbeycanlı Türkleri katlederken, topraklarını işgal ederken, insanlık dışı katliamına neden suskundu?
Bugün, Azerbeycan işgal altındaki topraklarını alırken, dünlerde olduğu gibi neden susmuyorlar..!
Biraz rahat durun ya, biraz insan olun da hak yemeyin.
İnsanlık öğrenin..!
Ne güzel demiş Akif.
Medeniyet dediğin tek dişi kalmış canavar."diye...
Sonuç:
Geçen 30 yıl içinde o yetim ve öksüz kalmış Azerbaycanlı yüreklerin elleri armut toplamamıştır. Disiplinli çalışarak, ülkesini savunabilecek bir güce ulaşmıştır.
Mustafa Kemal Atatürk'ün;
"Eğitimde terlemeyen savaşta kan döker!" sözlerini ilke edinip onun yolundan gitmişlerdir.
Emine Pişiren
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder