Hani şairin biri demiş ya;
" Beni farklı kılan affettiklerim, güçlü kılan sabır gösterdiklerim, beni ben yapan vazgeçtiklerimdir." Diye.
Bende bu maya, hiç tutmadı..!
Affettim, pişman oldum.
Sabır gösterdim, geç kalan oldum.
Vazgeçtim, yanlış anlaşılan oldum.
...
Bende var olan sevgi, anlayış, hoşgörü ödeneklerimi kıstım.
Böylece uyuttum acı ve hüzünlerimi.
Geldik gidiyoruz işte. Hiç gördünüz mü 2 metrelik toprağa dalıp da çıkanı?
Yeter ki, vicdanlara taş atılmasın!
Gönül gönüle değmişse, gözün göze, elin ele değmesine hiç gerek yoktur, bence...
Asıl olan, başlamak veya noktayı koymak değildir. O tamamlanmamış cümleleri; eksik kalmış insanların anlaması için onlara hissettirmek gerekir.
Anlamıyorsa mesafeler şarttır.
Allaha_ısmarladık, demeden giden zaten o olmuştu. Sol yanıma isabet eden kurşunu da "seni seviyorum, asla sensiz yapamam" sözlerini unutmuş olmasıydı.
Ve " bitti" demeden de giden yine o, olmuştu.
Galiba en sadık ve aldatmayan tek dost "yalnızlık/uzak durmak" seçeneğiydi.
Zira, hayat bana başka bir seçenek de sunmamıştı.
Emine Pişiren
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder