ÖZLER İŞTE...

 Paulo Coelho sevgiyi bir uyuşturucuya benzetir.

Nasıl ki bir eroin bağımlılık yapar, insanda...

Nasıl ki, bağımlı insan tedavi olup uyuşturucudan kurtulmuş, bırakmış olsa dahi...

Unutmaz, unutamaz!

Çünkü o madde, derin izler bırakmıştır. Hala belleğindedir.

Çünkü o madde, ara ara aklına çelme atar, anımsatır kendisini!

Ve özler onu insan!

İşte sevmiş insan da öylesi unutmaz sevdiğini, ara ara gelir aklına.

Aklından silmiş olsa bile, rüyalarına girer.

Uyandığında anımsar:

Gözlerini...

Gülüşünü...

Duruşunu...

Bakışını...

Ve hatta, teninin kokusun...

Sonrası malum işte:

Özler, özler ve özler!

Emine Pişiren