ÇOCUK

Hayat bu işte
Eğri, doğru iç içe
Yaşıyoruz, kendimizce

Sevenlere cefa
Üzenlere bela
Kalanlara vefa
Gidenlere veda
Ölenlere dua
Edeceğiz sessizce.

Hayat bu işte!
Kinle nefret iç içe
Elbet bir gün
Ebed olacağız bizde.

Kadın beş yaşındaki çocuğuna bir kaç kez "sus" işareti yaptı. 

Çocuk sanki annesini görmüyor gibiydi...

"Anne neden bu yamuk biberleri alıyorsun ki? Bak, oradakiler daha büyük. Seçtiklerin çok küçük anneciğim. Hem de çürükler..." 

Kadın onun boy seviyesine eğilip kulağına yüksek sesle fısıldadı. Onu pazarın gürültüsüne rağmen duymuştum.

" Ucuz olduğu için alıyorum kızım."

Küçük kızı ikna etmek zordu:

"Ama bunlar çok kirli. Çürük..."

Anne kızını omuzundan çekiştirdi:

"Sus artık! Paramız tükendi."

"Bana ne...Sende babamdan işte..."

Anne çaresiz bana bakışlarını yöneltti: Buruk gülüşünde hazan vardı. 

" Şeyy...Çocuk işte...Babası Şeker fabrikasında çalışıyordu. Kapanınca işsiz kaldı. Ve hala işsiz...Çocuk işte...Gel de laf anlat..."

Küçük kız bana sert bir bakış attıktan sonra annesinin eteğine sarıldı:

" Anneciğim ben çalışıp sana para veririm. Üzülme..."

Küçük kızın gözlerimdeki son resmi; kırgın çiçekler gibi boynu büküktü... 

EMİNE PİŞİREN